Eén van de mooiste momenten van deze vakantie. Op een kleinschalige camping gelegen aan het grootste kunstmatige meer van Frankrijk; het Lac du Der (meer van de eik). Met mooi weer, een klein zwembad en genoeg speelvriendinnetjes voor de meisjes ontpopte onze expeditie zich al boven de verwachting, die ons afgelopen jaren richting Center Parcs had gedreven. Erg leuk voor de kinderen, maar zelf kwam ik er nooit helemaal onbesmeurd van terug. Acteur in een liefdeloos format.
De autorit met de van mijn zus geleende auto (onze eigen minimalistische voiture leek ons een te grote uitdaging) was prima gegaan en de stacaravan was omheind door een houten hek, dat voor tweejaar een niet vanzelfsprekend te nemen horde was. Sinds januari had ik geen weekje vrij meer gehad en vond mijzelf nu horizontaal terug achter een verborgen geschiedenis van Donna Tartt, dat ik thuis van het stof had ontdaan. Zevenjaar kwam langs met een versteende pad en keek er treurig en plechtig bij. Een uitvaartondernemer kon er een puntje aan zuigen. Een tiental meter verderop werd hij creatief begraven onder kiezeltjes en veertjes. Een monument.
hier ligt mevrouw pad
Vanachter mijn boek riep ik naar haar, dat er dan ook op zijn minst enkele woorden gesproken dienden te worden ter voltooiing van het ritueel. Ze aarzelde niet. De speelvriendinnetjes vouwden vroom de handjes.
hier ligt mevrouw pad
ze was het leven zat
ze vond het echt niet leuk
ze had overal jeuk
ze werd plots overreden
eindelijk tevreden
Het luieren, het zwemmen, het lekkere eten.
Het is zo vergeten.
hippocampi 
hihi..heerlijk gedicht en fijn om jou te lezen.
Grt. Niko
geweldig, ik krijg heimwee naar vijftien jaar geleden
Hier zal menige kikker even stilhouden, zeker hij die haar dat jeukerig leven bezorgde …
Fijn je weer te lezen, ook voor de ondernemertjes over wat jaren!
Groet van Rag
mijn reactie is kennelijk vanmiddag niet doorgekomen….
ik schreef: niks fijner dat met kinderen de vakantie te vieren op een camping in de natuur.
mooi ritueel!
hartelijke groet
svara
Dag Niko, leuk om te horen!
Dag Hanneke, ook herinneringen horen bij het nu 😉
Dag Rag, dankjewel, zo af en toe komt het er van en dan is het altijd fijn om weer even te bloggen en u hier te zien, een beetje uit het oog, maar nooit uit het hart
Dag Svara, dat heb ik ook wel eens (zelfs irl), rituelen daar houd ik wel van (op zijn tijd),
hartelijke groet,
Martin
Het is zo vergeten? Hippo, een nieuwe parel aan het snoer van herinnering! Groet!!
Leuk beschreven. 🙂