het verleden is verloren
en de betekenis van morgen
waar niemand weet
dat bij haar eerste huil
de Titanic werd gedoopt
en bij haar eerste lach
Fokker spinde rond de Bavokerk
nu haar handen in de mijne
geeft ze kopjes als een kat
en huilt ze weer
als ooit tevoren
hippocampi 
Bitter, zoet
maar veilig
Haar handen
de jouwe
Herinnerend
ver terug
Naar het
spinnend tevreden
Groet van Ragfijn
dag rag; die herinnering in flarden, waarvan ik hoop, dat ze dat laatste gevoel weer kan vinden
mooi, roept op.
De beker tot de laatste druppel leegdrinkend.Zo kwetsbaar nu, niet alleen zij maar ook diegenen die er bij zijn.Groet,Athy.
Zo’n mooie foto, melancholisch.
Die past bij de tekst.
liefdevol
en mooi
Dag Dé Soli, Athy, Appelvrouw en Svara,
Dank voor jullie reacties. Heerlijk om af en toe dat bloggevoel weer even te ervaren.
hartegroet,
Martin
Zo, dat is lang geleden…maar het gedichtje vind ik niet goed. Wel de reacties. Die zijn fijn.
Hoe kom je nu ineens aan dichters mijmerijen?
Gr gemeend R
Ah Robert, dank voor je commentaar.
het is wat het is, een herinnering aan een indringend moment,
maar ik realiseer me natuurlijk, dat er vele dichters zijn die dit knapper zouden kunnen verwoorden (heb bijv. echt genoten van Koenegracht in de Volkskrant van afgelopen zaterdag). Ik ben een beperkte thuisknutselaar (en dat is gemeend). Heb dat overigens niet ineens voelen opborrelen, maar deed het ook met regelmaat op het vk-blog. Erg leuk om weer even tijd voor te hebben en te doen. Ook is het fijn om dit soort dichtsels later weer eens terug te lezen, omdat het voor mij het gevoel en de ervaring, die er bij hoort weer ontsluit. Lang niet alle contacten en mensen, die ik heb gekend beklijven en vaak is dat jammer. De realiteit van vergankelijkheid wil ik er niet mee ontkennen, maar dat is nu eenmaal de menselijke conditie.
hartelijke groet,
Martin